اکوتوریسم و طبیعت گردی اصطلاحی است که چند سال است در مباحث مرتبط به گردشگری به شکلی جدی مطرح شده است. امروزه سیاحی و گردشگری فقط محدود به بازدید از اماکن تاریخی و باستانی و موزه ها و آثار به جامانده از گذشتگان نمی شود و تقریباً هر روز شکل و بخش جدیدی از انواع آن رخ می نمایاند.
گشت و گذار در طبیعت یا همان طبیعت گردی شاید موضوع تازۀ برنامۀ تورهای رنگارنگ گردشگری باشد، اما از روز روشن تر است که قدمت آن از همۀ انواع گردشگری بیشتر است. از قدیم الایام انسانها از هر فرصتی برای رفتن به دامان طبیعت بکر و دست نخورده استفاده می کردند و هیچ کس معطّل تعریف شدن این نوع تور در آژانسهای گردشگری و مسافرتی نمانده است! دلیل آن هم در دسترس بودن و ممکن الوقوع بودن آن است. کافیست دو قدم از محل سکونت خود خارج شوید، فضای ماورای آن هرچه باشد تور طبیعت گردی شما از هم اکنون رسما شروع شده است. خواه بیابان باشد خواه جنگل، خواه کوه و در و دشت و دریا! خیلی هم نیاز نیست برای دیدن آن هزینه کنید. تنوع آن هم آنقدر بالاست که همه سلایق را ارضا کند. ایران به دلیل تنوع بالای زیستی یکی از معدود کشورهایی است که در زمینۀ تورهای طبیعت گردی حرفهای بسیاری برای گفتن دارد. کار نداریم که در این موضوع خیلی صاحب ابتکار و برنامه نیستیم.
بهانۀ نگارش این مطلب، گشت و گذار یک روزه ای بود که از طرف تعدادی از اعضای انجمن حامیان میراث کهن و جمعی از فرهنگیان دوستدار طبیعت اردکانی تدارک دیده شده بود. کرمین یا کرمنگ و (چند تلفظ دیگر!) همه نام مکانی است در بین کوه های منطقۀ مزرعۀ میرها در شرق شهرستان اردکان. مکانی که از آخرین جایی که ماشین شما می تواند بیاید تا این ده متروکه بیش از دو ساعت پیاده روی و صخره نوردی دارد! دسترسی سخت به کرمین اولین و مهمترین دلیل بکر بودن طبیعت آن منطقه را باعث شده است. شرح کامل این سفر در شماره ۳۳۶ آیینه اردکان به قلم نادر پیری اردکانی منتشر شد. 
سال قبل که گزارش سفر و عکسهای این مکان زیبا و منحصربفرد را در سایت انجمن حامیان دیدم (اینجا)، از نادر پیری خواستم اگر مجدداً عزم این سفر جزم شد بنده را هم به همراه خود ببرند و این، جمعه گذشته محقق شد. سفر نصف روزۀ خوبی بود. زمان، مکان و یاران جور جور!! اتفاقات خاص و ویژه و خنده داری در همین نصف روز رخ داد که برای من و مهدی شاکر و وحید کمالی خاطرات جالبی را رقم زد. جای همۀ دوستان خالی.
واقعاً که در همین اردکان خودمان و درست زیر گوشمان چه طبیعت بکر و زیبایی وجود دارد که ما از آن غافلیم و فکر می کنیم برای داشتن یک سفر رویایی و به یادماندنی حتما باید به شهرها و استانهای دیگر سفر کرد و مشت مشت پول خرج کرد و با صرف هزینه و وقت کم نمی شود از تفریح لذت برد. کسانی که این تفکر را دارند می توانند به همراه تورها و گروه های مختلفی که به اقصی نقاط اردکان عزیز سفر می کنند همراه شوند و لذت ببرند و شاهد مناظری باشند که کمتر کسی باور می کند در اردکان باشد. بییندۀ چند عکس از این گردش باشید.


| ابتدای مسیر، مینی بوسی که تقریبا داستانهایی که در آن اتفاق افتاد بخش اعظم خاطرات این سفر شد |


| عبور از گدار لای گاو خونی |


| رویش درختان پسته کوهی از دل سنگها |


| ایستگاه اول استراحت |


| ایستگاه صلواتی، پذیرایی با انجیر کوهی توسط طبیعت!! |


| اشکال زیبای دیواره های دره، اثر فرسایش میلیون ساله آب |


| بقول جواد آقای بهجتی، آب صبر نکرد و به پیشواز آمد |


| تنها چارسوقیای حاضر در این سفر، جالی الباقی دوستان خالی! |


| نوشیدن آب سرد و گوارا به ابتدایی ترین شیوه ممکن! |


| ابتدای ده کرمین و انارهای سرخ و آبدارش |


| اتاقی که تا شش سال پیش محل زندگی آخرین بازمانده کرمین بوده اکنون به کمپ استراحت کسانی تبدیل شده است که به اینجا می آیند. بسیاری از وسایل شب مانی و اتراق چند روزه در این اتاق توسط گروه هایی که به اینجا می آیند فراهم شده است. جالتر اینکه درب آن همیشه به روی همه باز است |


| گردون، از وسایل باقی مانده از کرمینی ها |


| نمای بیرونی اتاق استراحت |


|  آرامگاه درختانی که به دلیل عدم رسیدگی و هدایت صحیح آب خشک شده اند، تقریبا از هر درختی که فکرش را بکنید تنه خشک آن در این مزرعه پیدا می شود، حیف! |


| درختانی که به چشمه نزدیک بوده اند هنوز قبراق و سرحالند |


| دوستان در حال تهیه ناهار، یک نفر از سه نفر حاضر در این عکس تنها نقش تستر را ایفا می کند!! حدس بزنید |


| یک شکم گردی جانانه تقریبا بهترین قسمت هر سفری می تواند باشد! |

محمد پورروستائی اردکانی |