به نام خدا

مدتی پیش، زمانی که قرار بود در ساخت بازارچه صنایع دستی اردکان برای استحکام‌بخشی سازه به همان شیوه سنتی، از ساقه‌های نی استفاده شود، از وجود منطقه‌ای به نام نیزار در نزدیکی شهر اردکان اطلاع یافتیم. این منطقه با فاصله‌ی حدود 25 کیلومتر، درست در شمال شهر اردکان قرار دارد.
از جاده چوپانان یک فرعی جدا می‌شود که با اندکی پیچ و خم به ابتدای باغات پسته آن منطقه می‌رسد و پس از طی نمودن مسیری سخت و باتلاقی در کف رودخانه فصلی و بیابان‌های پایین دست به محل رویش این گیاه نزدیک می‌شود. به جز قسمت کمی از جاده آن که خاکی‌ست، پیمودن بقیه راه کار دشواری‌ست.
با تعدادی از دوستان چارسوقی قبلاً دو بار برای دیدن این منطقه راهی شده بودیم که یک مرتبه به دلیل نداشتن بلد محلی و گم شدن در بیابان و یک بار هم به دلیل خراب شدن وسیله نقلیه یکی از دوستان موفق به دیدن نیزار نشده بودیم. امّا این دفعه با دست و پا کردن یک وسیله مطمئن و مناسب شرایط آن منطقه و پیدا کردن راه درست، راهی آن منطقه شدیم.
حتماً اطلاع دارید که در منطقه شمال اردکان (دم کفتار) به دلیل نوع خاک و هم‌چنین شیب منطقه و پست بودن زمین، فاصله آب‌های زیرزمینی تا سطح بسیار کم است و به اصطلاح «زه آب» بالاست. دیدن رودخانه‌ای هر چند کوچک که در تمام ایام سال و حتی در تابستان هم از آب خالی نمی‌شود، آن هم در شهر کویری اردکان چندان معمول نیست و باعث تعجب دوستان شده بود.
این رودخانه که درست در کنار باغات پسته واقع شده پس از طی مسیری حدود 6 کیلومتر وارد دشت می‌شود که در این قسمت از بیابان بی‌آب و علف آن منطقه باعث پیدایش منطقه‌ای شده که  گیاه نی به راحتی در آن رشد کرده و به وفور دیده می‌شود.
یکی از مطلعین ابراز داشت در روزهایی از سال این منطقه از پرندگان مهاجری که از آن قسمت عبور می‌کنند، پر می‌شود و بسیاری برای شکار به این‌جا می‌آیند. درستی این موضوع از تعداد زیاد پوکه‌های به‌جا مانده در این منطقه کاملاً عیان بود.
این منطقه به واسطه دور بودن از شهر، از هرگونه آلودگی صوتی مبرا بود و فقط در هنگام وزیدن باد صدای به هم خوردن نی‌ها به گوش می‌رسد. دوستانی که به رشته عکاسی علاقه دارند سوژه‌های بسیار جالب و نابی را در این محل خواهند یافت.
با دیدن این منطقه و شرایط ویژه زیستی آن، این ادعا که در اردکان تقریباً همه رقم آب و هوا و اقلیمی وجود دارد، زیاد بی‌ربط به نظر نمی‌رسد. دیدن این منطقه بکر و زیبا را به همه اردکانی‌هایی که تاکنون موفق به دیدن آن نشده‌اند، پیشنهاد می‌کنم.

سپاس؛
محمد پورروستائی اردکانی.

سیر سور؛ جشنی برای تندرستی!